بسم الله الرحمن الرحیم

                                 اللهم صلی علی محمد و ال محمد

ولادت

در نیمه ماه رمضان سوم هجری، اولین فرزند علی علیه‌السلام و فاطمه سلام الله علیها به دنیا آمد. پس از ولادت، نامگذاری از جانب مادر به پدر، و از او به رسول خدا محوّل شد و آن حضرت هم منتظر نامگذاری پروردگار ماند.
تا اینکه جبرئیل ،امین وحی، فرود آمد و گفت: « خدایت سلام می‌رساند و می‌گوید چون علی برای تو همانند هارون برای موسی است، نام فرزندش را نام فرزند حضرت هارون علیه السلام یعنی شبّر قرار ده!»
رسول خدا فرمود: « زبان من عربی است و شبّر، عبری است.»
جبرئیل گفت: « شبّر در زبان عرب به معنای« حسن» است.»
به این ترتیب، کودک، حسن نام گرفت. تنها کنیه‌ی آن حضرت « ابو محمد» و مشهورترین القابش« سیّد» و «سبط» و «تقی» است.

نقش خاتم و انگشتر امام حسن را « العزه لله» گفته‏اند؛ روز هفتم پس از ولادت، رسول خدا صلّی الله علیه وآله و سلّم مستحبات ولادت را در مورد حسن به جا آوردند و حسن را به« ((ام فضل (لبابه)|ام الفضل))» ،همسر عمویشان، سپردند تا او را از شیری که به خاطر زایمان فرزندش، قثم، در پستان داشت، شیر دهد. بعدها نیز رسول خدا برای امام حسن، ادعیه‌ی عافیت و حرزهای مخصوص چشم‌زخم را خواندند.

ذکر امام در قرآن

ذکر امام حسن علیه السلام در قرآن : قرآن مجید مشتمل است بر یادکردی از شخصیت‌ها، از خوبان یا از بدان، لیکن این یادکرد گاهی همراه با ذکر نام است(همانند آنچه درباره موسی و فرعون ذکر شده است) و گاه فقط با توصیف، و بدون ذکر نام.( همانند آنچه درباره امام علی علیه‌السلام نازل شده است.) درباره امام حسن علیه السلام نیز آیاتی به صورت توصیف و بدون ذکر نام نازل شده است؛ همانند آیه تطهیر ، آیه ذوی القربی و آیه اولی الامر.

رابطه امام حسن علیه السلام و رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم : امام حسن علیه السلام بیشتر از هفت سال با رسول خدا زندگی نکرد، ولی در همین مدت به شدت مورد عنایت آن حضرت بود و استفاده‏های علمی و تربیتی فراوانی برد. محبت رسول خدا به امام حسن بسیار فراوان بوده و آن حضرت، گاهی نوه‌اش را در کارهای بزرگی همانند بیعت رضوان و مباهله با نصارای نجران هم شرکت می‌داده است. رسول خدا درباره‌ی او تعریف و تمجیدهای فراوانی نموده است که امام بعدها به مناسبت‌های مختلف، از آنها برای معرفی شخصیت الهی خویش سود جست.

امام حسن و فاطمه زهرا سلام الله علیها امام حسن علیه السلام با مادر خود، فاطمه‌ی اطهر، رابطه‏ای عمیق و متعالی داشت. فاطمه گاه با فرزندش بازی‌های کودکانه می‌کرد و گاه با ملاطفت مادرانه او را به عبادات مستحب تشویق می‌نمود. حسن نیز گزارش سخنان رسول خدا را پیش از هر کس، از مسجد به مادر می‌رساند و گاه در عبادت مادر دقت می‌کرد و از آن درس‌ها می‌گرفت.

این ارتباط صمیمی در اواخر عمر مادر اوج گرفت؛ تا آنجا که این دو به همراه هم و با تن و قلبی آزرده به زیارت قبر رسول الله و بقیع می‌رفتند و شگفت آن که این رابطه پس از ارتحال مادر نیز باقی ماند؛ به طوری که فاطمه پس از وفات دست‌های مجروح خویش را از کفن بیرون آورد و حسنش را در آغوش کشید. امام حسن نیز سال‌ها بعد در حضور دشمنانی همانند معاویه و مغیره بن شعبه مصیبت مضروب شدن مادر را یادآور شد.

امام حسن در دوران پیش از خلافت پدر : از این دوران اطلاع زیادی در دست نیست. فقط این مقدار مسلم است که امام علیه السلام در خدمت پدر بوده است؛ گاه از روی دلسوزی در تأمین رفاه پدر می‌کوشیده و گاه همراه او در برخی فعالیت‌های اجتماعی شرکت می‌کرده است( همانند شرکت در شورای شش نفره‌ ی تعیین خلیفه پس از عمر و شرکت در بدرقه ابوذر به هنگام تبعید)، و گاه پاره‌ای مأموریت‌های مهم را از طرف پدر عهده‌دار بوده است (همانند آبرسانی به منزل عثمان در حال محاصره.) سیاست‌های عملی امام حسن علیه السلام کاملاً هماهنگ با پدر است، لذا همانند او در هیچ‌یک از جنگ‌ها و فتوحات پس از رسول خدا در تمام این دوره‌ی 25 ساله شرکت ننموده است.

امام حسن علیه السلام با پدر، از آغاز خلافت تا شهادت : امام حسن از آغاز بیعت مردم با حضرت علی علیه السلام تا لحظه شهادت آن حضرت در مقام قوی‏ترین بازوی آن حضرت عمل کرد. در جریان بیعت، حضوری جدی داشت؛ در سه جنگ جمل ، صفین و نهروان حاضر بود. پیش از جنگ جمل هم به همراه عمّار یاسر و قیس بن سعد به کوفه رفت و با سرکوب‌کردن فتنه‌ی ابو موسی اشعری ، مردم را به جنگ با مردم بصره فرا خواند. گهگاه به جای پدر نماز جمعه بر پا داشت. در شب ضربت خوردن پدر قصد داشت همراهی‌اش کند که با منع پدر، منصرف شد. پس از ضربت‌خوردن پدر نیز تمام تلاش خود را برای بهبود و استراحت آن حضرت به کار بست و در پایان به وصایای او گوش سپرد.

حضرت علی علیه السلام قبل از شهادت، امام حسن را وصی خود تعیین کرد. رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم نیز قبل از آن به دو گونه این وصایت را اعلام کرده بودند؛ یکی به صورت تصریح به امامت امام حسن و امام حسین علیهماالسلام پس از پدرشان، و دوم تصریح به امامت اوصیاء دوازده‌گانه‌ی خود، با ذکر اسامی آنها.

امام حسن علیه السلام پس از خلافت و قبل از صلح (دوران کوتاه خلافت ظاهری): دوران کوتاه چند ماهه خلافت ظاهری امام حسن علیه السلام، پر ماجرا سپری شد. بلافاصله پس از شهادت حضرت علی علیه السلام، امام حسن به مسجد آمد و در سخنانی شیوا تلویحاً مردم را به بیعت با خویش فراخواندند.

پس از سخنرانی و با تبلیغ نافذابن عباس مردم کوفه با آن حضرتبیعت کردند. امام نیز بیعتشان را براین اساس که از او پیروی کنند و با هر کس جنگید، بجنگند و با هر کس صلح کرد، صلح کنند، پذیرفت؛ و سپس به تحکیم پایه‌های حکومت خویش پرداخت، ابن ملجم ،قاتل پدر، را گردن زد و اکثر فرمانداران مناطق را که به دست پدرش نصب شده بودند، تثبیت نمود و برخی را تغییر داد.
جاسوس‌های معاویه را پیدا کرد و گردن زد، نامه‌ی تندی به وی نوشت و او را تهدید به جنگ نمود. نامه‌‌‌نگاری میان حضرت و معاویه ادامه یافت تا اینکه معاویه لشکری عظیم به سوی عراق گسیل داشت و حضرت نیز درصدد تهیه لشکری برای مقابله با او برآمد.

صلح امام

مهمترین حادثه در زندگی امام حسن علیه‌السلام جریان صلح معاویه با آن حضرت است. تحلیل این حادثه ضروری به نظر می رسد زیرا خود امام صلحش را حجتی بر آیندگان می‌داند؛ یعنی بر اساس عملکرد حضرت، وظیفه انسان نیز در شرایط مشابه با آن زمان، صلح و مصالحه است.

بررسی مقدمات و شرایط و عللی که صلح را ایجاب کرد و دقت در کیفیت وقوع صلح و مواد صلحنامه و موشکافی نتایج شیرین صلح برای جناح حق و ضربه‌های سهمگین آن بر جناح باطل به‌خوبی روشن می‌کند که صلح آن حضرت در حقیقت انقلاب سبزی بود که زمینه انقلاب سرخ حسینی را فراهم ساخت و این نرمش قهرمانانه در کنار آن جنبش ظلم‌ستیزانه، پایه‌ریز انقلاب علمی امام باقر علیه السلام و امام صادق علیه السلام در عصر طلایی خلأ انتقال قدرت از بنی‌امیه به بنی‌عباس گشت و به این ترتیب، اسلام ناب محمدی که در تشیع جلوه‌گر بود، نهال خود را آبیاری نمود و به درخت تنومندی تبدیل کرد.

امام پس از صلح تا شهادت

تمامی تلاش امام حسن پس از قبول صلح این بود که فواید مورد نظرش را از صلح به نتیجه برساند و بر این اساس در تمام این مدت به حفظ نیروهای کیفی و خالص ، بازسازی نیروهای خسته و وازده و تفسیر صحیح اسلام پرداخت.
عملکرد دشمن‌شکن حضرت پس از صلح چنان قدرتمند بود که معاویه را به فکر شهادت آن حضرت انداخت.

شهادت امام

تلاش موفق امام حسن برای به‌کرسی نشاندن اهداف صلح باعث شد که معاویه طرح قتل حضرت را پیگیری نماید تا بتواند به خواسته دیرین خود یعنی تبدیل خلافت اسلامی به سلطنت موروثی، جامه‌ی عمل بپوشاند. به این ترتیب سمی مهلک تهیه کرد و آن را توسط همسر آن حضرت به او خوراند.
حضرت پس از مدتی درد و رنج، در روز 28 ماه صفر سال 50 هجری به لقاء الله شتافت.
برادرش امام حسین علیه السلام، جنازه‌ی او را پس از تغسیل و نماز برای دفن به سوی مسجد و روضه پیامبر برد ولی سرانجام بر اثر ممانعت بنی‌امیه در بقیع به خاک سپرد.

همسران امام

بررسی موضوع زنان امام حسن علیه السلام بسیار لازم است زیرا زشت‌ترین تهمتی که به حضرت از طرف دشمنان و دوستان نادان زده شده است، کثرت اغراق‌آمیز ازدواج‌ها و طلاق‌های اوست؛ تا جایی که برخی، تعداد همسران آن حضرت را 400 نفر گفته‌اند.

مجموعه زنانی که نام خود و پدرشان در تاریخ ثبت است و به عنوان همسر حضرت ذکر شده‌اند، صحیح یا ناصحیح، به ده نفر نمی‌رسد؛ و در حقیقت بنی‌امیه خواسته‌اند با تهمت لذت‌طلبی مفرط به آن حضرت، صلح او را به صورتی تحریف‌یافته تفسیر کنند.

فرزندان امام

کمترین عددی که درباره فرزندان حضرت نوشته‌اند 7 نفر و بیشترین عدد 23 نفر است. شیخ مفید ، فرزندان حضرت را 15 نفر می‌داند( هشت پسر و هفت دختر.)

از دختران حضرت 4 نفر و از پسرانش نیز 4 نفر صاحب فرزند شده اند. البته دو تن از پسران، فرزند پسر نیاوردند و به همین جهت نسل تمامی سادات حسنی به آن دو پسر دیگر که فرزند پسر آورده اند زید و حسن مثنّی) منتهی می‌گردد. در سلسله سادات حسنی، دانشمندان، سلاطین، محدّثان و انقلابیون متعددی وجود دارد.

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم صلی علی محمد و ال محمد

 امام عارفان،علی بن الحسین علیه السلام از جمله کسانی است که در ماجرای کربلا،قبل و بعد از شهادت امام حسین(ع)نقش عمده و قابل توجهی ایفا کرده است .

بعضی گفته اند در ماجرای کربلا حدود23سال داشته است و به اراده ی خداوند متعال به طور مصلحتی بیمار شده تا زنده بماند و امانت امامت را پس از پدرش تحویل بگیرد و زمین از حجت خدا خالی نماند .

درروایات شیعی آمده : " لولاالحجة لساخت الارضُ باهلها " . اگرمحبّت خدا روی زمین نباشد، زمین اهلش را فرو میبرد و جنبنده ای زنده نمی ماند . برای همین است که لحظه ی شهادت امام حسین(ع) زمین کربلا لرزید و آسمان تیره و تارشده، یعنی برای کمتراز یک لحظه در آن تِبدیل و انتقال امامتِ عالم وجود به امام سجاد(ع)،گوئیا زمین احساس بی سرپرستی میکند !

امام سجاّد(ع) [به نقل قویتر] فرزند دوّم امام حسین(ع) است و به علی اوسط مشهور شده است . هم اوست که خودش را " ابن الخیرتین " یعنی فرزند دو نیکی و دو شرافت نامیده و معرفی کرده است .

امامت و رهبری کاروان اسرای کربلا را تا برگشت به مدینه به عهده داشته و به بهترین وجه هدایت نموده است . اولیّن اقدام شجاعانه ی امام سجّاد(ع) پس ازماجرای کربلا ، سخنرانی در کوفه، هم در میان مردم و هم مقابل ابن زیاد میباشد . همین سخنرانی است که مردم را منقلب و پریشان میکند و افکاررا عوض میکند و مردم را به فکر فرو می برد که چه جنایت بزرگی مرتکب شده اند :

(( ای مردم ! هرکه مرا می شناسد، بداند و هرکه نمی شناسد،بشناسد و بداند که من علی فرزند حسین فرزند علی فرزند ابی طالب(ع)هستم . من همانم که پدرم را کنارفرات مظلومانه کشتند  ... و حرمتش را نگه نداشتند ... همه ی این سختی ها موجب فخر و شرافت ماست ...)) .

این سخنرانی در کوفه چنان هیجانی ایجاد کرد که مردم به صدای بلند گریستند و بانگ واویلا سر دادند و میگفتند : هلاک شدیم و ندانستیم که بیچاره شدیم!

امام(ع) در کوفه کاری کرد که چند سال کارفکری و فرهنگی نمی توانست انجام دهد.

کار دوم امام(ع) در شام بود :

شهر شام ،شهری دور ازمعارف اهل بیت(ع) بوده و از اسلام جز نماز و معاویه، چیز دیگری نمی شناخته است .نمازی که پوسته و ظاهراسلام و حاکمی که به نام اسلام بر مردم حکم میراند .امام(ع) درمقابل طاغوت زمان، یزیدبن معاویه چنان شجاعتی از خود نشان داد که تاریخ هرگزچنین دلاوری به خود ندیده است . به راستی آن زین العابدینی که ما تجسّم می کنیم ، این پهلوان خارق العاده نیست ؟! در مقابل یزید ایستاد و او را به چالش کشید و گفت : ما از شهادت نمی ترسیم ، شهادت فخرخاندان ما بنی هاشم و هدیه إلاهی به ماست ، ما به آن افتخار می کنیم و عادت خود می شماریم، ای پسر معاویه و فرزند هند جگر خوار! همواره نبوّت و امارت، خاص پدران و اجداد من بود قبل ازآن که تو به دنیا آمده باشی! وای بر تو !

اگرمی دانستی چه کردی و چه گناهی را مرتکب شده ای در حق ما ! سر در بیابان می گذاردی و در کوه ها سکونت می کردی . پدرم ودیعه ی رسول(ص) بین شما بود و اکنون سرش بر دروازه ی شهر توست . ساخته ی ذلّت و ندامت باش از برای روز قیامت !!

یزید به کشتن امام(ع) فرمان داد ولی دست قدرت إلاهی موجب آزادی ایشان شد و یزید به اهداف پلیدش نرسید ،آن گاه امام(ع) بر منبری که کنار سالن دربار بود برآمد و باشهامتی خارق العاده از اهداف پدرش دفاع کرد و صدای مظلومیّت حسین(ع) را تا قلب مرکز طاغوت رسانید و اعلام و ابلاغ کرد .

امام سجاد(ع) حدود سی و چهار سال پس از ماجرای کربلا زنده بود و با هر حادثه و موقعّیتّی از شهدای حق دفاع و یاد می نمود و از اهداف آنان سخن می گفت . به راستی اگر کسی بگوید نیمی از کربلا ، حسین است و نیمی دیگر سجاّد و زینب اند ، گزاف نگفته است .... .

   قسمتی از سخنرانی " حجت الاسلام و المسلمین حاج محمد رضا دهدست " در شب اربعین حسینی، حسینیه امام سجاد(ع) شهرری، سال 1390

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم صلی علی محمد وال محمد(ص)

روز عاشورا در کربلا یک زن شهید شد و دو زن جنگیدند :

1-  ام وهبّ :هنگامیکه عبدالله بن عمیر کلبی به شهادت رسید، همسرش ام وهب به قتلگاه آمده و در میان کشتگان به جستجوی جسد شوهرش پرداخت و در کنار بدن مطهر همسر نشست و شهادتش را به وی تبریک گفت و سپس اظهار داشت ،هَنیئالَکَ الجَنَّهَ اَسئَلُ الله الَّذی رَزَقَکَ الجَنَّهَ اَن یَصحَبَنی مَعَک .((بهشت برتو گوارا باد، از خدا میخواهم که مرا در بهشت همنشین و مصاحب تو گرداند)). در این هنگام شمر ملعون متوجه این بانو شد و به غلامش رستم دستور داد تا او را به شوهرش ملحق سازد، غلام آن خبیث هم از پشت سر درآمد و نا گهان با عمود آهنین بر سرش کوفت و او را به شهادت رسانید، او تنها زنی است که از لشکر امام حسین(ع) به شهادت رسید.1

2-  بَحریّه :یکی از کسانی که در کربلا به میدان رزم قدم نهاد و به کارزار پرداخت " بَحرّیه " دختر مسعود خَزرجی همسر جناده و مادر عمروبن جناده است که پس از شهادت فرزندش؛ دشمن سر پسر را بریده و بطرف مادر که جلو خیمه بود، پرتاب کرد،مادرسر فرزند را برداشت و به سینه چسبانیدواحسنت و مرحبا گفت و سپس سر را با شدّت و حِدّت هر چه تمام تر بسوی دشمن پرتاب نمود ؛ بدین معنی : سری را که در راه خدا دادم پس نمگیریم . و با سر، یک نفر از دشمن را کشت، آنگاه ستون خیمه را گرفت و به دشمن حمله کرد و این رجز را میخواند :((پیر زنی هستم که در میان زنان هم ناتوانم که استخوانم سست و وساختمان وجودم فرو ریخته و اندامم ضعیف است ، امّا ضربات مهلکم را برشما وارد میسازم و از فرزندان فاطمه(س) دفاع میکنم )).امام حسین(ع) آمد و زن را به خیمه باز گرداند .2

3-  مادر وهب بن عبدالله کلبی پس از کشته شدن فرزندش عمود خیمه را گرفت تا به دشمن حمله کند، حسین(ع)او رابر گرداند و فرمود : اِرجِعِی رَحمِکِ الله فَقَد وَضَعَ اللهُ عَنکَ اِلجهادَ. یعنی :((خدا ترا بیامرزد،برگرد که خدا جهادرا ازتو برداشته)).3

1-     حیاه الحسین ج3/ص 214 - کامل ج3/ص391

2-     حسین(ع) نفس مطئنه ص244(نوشته آیت الله محمد علی عالمی)

3-     ابصارالعین ص133- قاموس الرجال7/129

                                بسم الله الرحمن الرحیم
                     اللهم صلی علی محمد و ال محمد(ص)

آیت‌الله جوادی آملی

جهان بشریت وقتی به ثمر می‌رسد و میوه شاداب می‌دهد که انسان کاملی به عنوان «مهدی موجود موعود» عجلّ الله تعالی فرجه الشَّریف ظهور کند، که وارث همه انبیاء و اولیای الهی است. برای چنین ظهوری و ظهور چنین ذخیره ای چندین شرط لازم است که قسمت مهم آنها شرائط تحصیلی است،‌ نه حصولی. یعنی امت اسلامی باید آن شرائط فرهنگی را تحصیل کنند. نباید منتظر بود که آن شرائط خود به خود حاصل بشود تا وجود مبارک ولی عصر أرواحنا فداه ظهور کند؛ معنای «انتظار» تحصیل شرائط حضور و ظهور اوست. امتی منتظر مهدی موجود موعود سلام الله علیه است که شرایط ظهورش را فراهم بکند، و گرنه منتظر نخواهد بود!

اوّلین شرط، رشد فرهنگی امت اسلامی است؛ زیرا امام که معارف الهی را عرضه می‌کند، وقتی جامعه از رشد فرهنگی والائی برخوردار باشد، بهتر می‌فهمد، و بهتر دفاع می‌کند. نه خود گرفتار جهل و تجاهل خواهد شد، نه اجازه می‌دهد دیگران از جهل و تجاهل عوام یا عوام زده سوء استفاده کنند؛ این اوّلین وظیفه است. و دوّمین وظیفه شهامت و شجاعت است در اجرای مَنویات پیامبر گرامی اسلام علیه و علی آله آلاف التحیّه و الثناء، که در حقیقت احکام و حِکَم الهی است. این دو اصل را به عنوان بهترین شرایط انتظار و تحصیل چنین شرایط، اسلام برای ما مقرر کرده است.

از وجود مبارک امام باقر (ع) رسیده است: وقتی ولی عصر أرواحنا فداه ظهور می‌کند که ذات أقدس إله لطفی نسبت به امت انسانی و اسلامی داشته باشد، و دست مرحمت إله بر بالای سر امت اسلامی کشیده بشود، که عقل اینها و اندیشه اینها کامل باشد؛ اینها اندیشوران فرزانه خواهند بود، و خردمندان مُتبحّر و حکیم. آنچه که در جامعه اسلامی می‌گذرد و حکومت می‌کند، «فرهنگ دینی» است. با این رشد مردم شرایط علمی ظهور حضرت را فراهم کرده‌اند. طبق این روایتی که از امام باقر (ع) رسیده است؛ تا مردم عاقل نشوند، معارف دین را درست نشناسند، و معنای امامت را درست ارزیابی نکنند، توفیق انتظار ولی عصر أرواحنا فداه نصیب آنها نخواهد شد.

دوّمین شرط که مربوط به مدیریت و مدبریّت و شهامت و شجاعت در اجرای احکام الهی است، بیانی است که باز از وجود مبارک امام باقر سلام الله علیه رسیده است که یاران راستین ولی عصر و اصحاب آن حضرت،‌ اَجری مِنْ لِیثْ وَ اَمضَی مِنْ سِنانْ (1). یعنی از شیر شجاع تر، و از نیزه تیز ترند. نمونه اینگونه از شهامت‌ها را در دفاع مقدّس 8 ساله، مردم ایران اسلامی نشان داده‌اند. زن و مرد، بزرگسال و میانسال و نوسال نشان دادند که برای حفظ دین می‌توان از شیر با شجاعت‌تر بود، و از نیزه تیز تر بود، و هر گونه خطری را با جان خرید! پس اگر از نظر رشد فرهنگی به آن نِصاب راه یافتند، و از نظر شهامت و شجاعت به این نِصاب بار یافتند؛ آنگاه شرایط ظهور را تحصیل کرده‌اند.

طنین دعوت مردم به مبدأ و معاد

وقتی وجود مبارک ولی عصر أرواحنا فداه جلوه می‌کند، ندائی که طنین انداخت و ندائی که از آن حضرت به گوش عالمیان می‌رسد، این است: اُذَکِّرُکُمُ اللهْ أیُّهَا النّاسْ وَ مُقامَکُمْ بِینَ یَدَی رَبَّکُمْ (2). اوّلین حرف این است: مردم! من شما را به مبدأ و معاد که هُوَ الأوَّلُ وَ الآخِر(3) است، متذکّر می‌کنم. شما به یاد بیاورید خدا را که مبدأ آفرینش شماست، و به یاد بیاورید لحظه‌ای که در حضور خدا حاضر می‌شوید برای پاسخ دادن به سئوالات الهی؛ که در برابر دستورات او چه کرده‌اید.
اگر کسی مبدأ را متذکّر بود، و معاد را متذکّر بود؛ مشکل اخلاقی، حقوقی، فقهی و مانند آن نخواهد داشت. منشأ همه تیرگی‌ها و تبهکاری‌های ما غفلت از مبدأ و معاد است. لذا وجود مبارک ولی عصر أرواحنا فداه وقتی ظهور کرد، اوّلین سخنش این است: مردم! به یاد روز حساب باشید. اگر کسی بداند تمام کارها تحت حساب است، و در برابر هر فکر و اندیشه‌ای که دارد باید پاسخگو باشد؛ در برابر هر قیام و رفتار و گفتار و نوشتاری که ارائه کرده است، باید جوابگو باشد؛ چنین انسانی جز بر اساس آیه سوره اسراء حرکت نمی‌کند که: رَبِّ اَدخِلْنِی مُدخَلَ صِدقْ وَ اَخرِجنِی مُخرَجَ صِدقْ (4). هر کاری که می‌خواهد وارد بشود به نام و یاد خدا، از آن کار بیرون بیاید به نام و یاد خدا.

*گزیده‌ای از پیام گفتاری آیت الله العظمی جوادی آملی به بیست و ششمین سمینار سراسری فرهنگی اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان آمریکا و کانادا. 

..........................................
(1) بحار الأنوار / ج52 / ص318
(2) کتاب الفِتَن  ـ  ابن حمّاد مَروزی؛  برداشت از خطابة امام محمّد باقر (ع)
(3) حدید / 3
(4) اسراء / 80

                                          بسم الله الرحمن الرحیم  

                              اللهم صلی علی محمد و ال محمد(ص) 

با تایید هیئت امناء حسینیه امام سجاد (ع) برای دعوت از مفسر و معلم قرآن ، جناب استاد سید حسین صدرالحفاظ جهت سخنرانی  از شب اول تا شب سیزدهم محرم 1390و قبول ایشان ،امسال نیز مانند سال گذشته ، ایشان افاضه فیض میکنند .  

موضوع سخنرانی :  ادامه مبحث سال 89

                           بررسی ریشه های حادثه کربلا

                  " علاقه مندان میتوانند از ساعت 20 در مراسم سخنرانی ایشان شرکت نمایند"

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم صلی علی محمد و ال محمد

شیوه های پیام رسانی و تأثیرات قیام کربلا

 پس از حادثه ی جان سوز کربلا در سال 61 هجری خانواده و همراهان امام حسین(ع) شامل 84 زن و کودک ( و مردی بیمار به نام علی بن الحسین(ع) ) به اسارت گرفته شدند و به کوفه و سپس به شام رفتند .

به نظر میرسد ، اهل بیت امام (ع) از چند شیوه ی تبلیغی برای پیام رسانی قیام عاشورا استفاده کرده اند :

 1 – تشویق شاگردان و صحابه و یاران خاص خود به نگارش ماجرای کربلا تا از یادها نرود و باقی بماند . امام باقر علیه السلام به بعضی از یاران خود میفرمود :

یاد کربلا را زنده نگه دارید و آن را به نسل های بعدی منتقل کنید .

  2 -  ایراد خطبه های غرّا و فصیح در میان راه و در شهر های مختلف مثل کوفه و شام و در میان دربار یزید به طوری که تأثیرات این خطبه ها بین مردم عموما و بین درباریان (مثل همسر یزید) خصوصا ، توانست نهضتیی دوباره ایجاد کند و موجی در جهان اسلام راه بیندازد .

مردم شام از مرکز جامعه ی اسلامی دور بودند و با تعالیم معاویه یعنی اسلام اشرافی و منفعت گرا ، تربیت شده بودند ، با این حال خطبه های امام سجاد(ع) و حضرت زینب (س) توانست به شدت آنها را تکان دهد و افکار عمومی را علیه یزید بشوراند .

این خطبه ها توانست ، یزید را وادار به عقب نشینی کندو به طوری عذر خواهی نماید (از روی فریب و ریا کاری ) تا افکار عمومی علیه او نشورند . تقصیر را به گردن ابن زیاد انداخت و خود را در ظاهر خلاص و آزاد نمود .

 3 – روش سومی که اهل بیت (ع) برای زنده نگه داشتن یاد کربلا و رساندن پیام حسینی(ع) انجام دادند ، برگذاری مراسم و جلسه های ذکر مصائب و عزاداری برای آن شهیدان بوده است .

اولین عزادار امام حسین (ع) ، حضرت زینب (س) است ، روز عاشورا در کنار بدن آن حضرت ، سپس با ورود به کوفه موج عزاداری و گریه بر حسین (ع) به پا شد ( و سر انجام پس از 4 – 5 سال تبدیل به حرکت توابین و قیام مختار شد ) و پس از برگشت از کربلا ، امام سجاد (ع) و سایر هاشمی ها به طور مدام جلسه های عزاداری بپا کردند تا سرانجام به تبعید حضرت زینب (س) از مدینه به شام انجامید و امام سجاد(ع)  را از این گونه مجالس منع کردند و  تهدید کردند چنانچه  این برنامه ادامه یابد ، محاصره شدیدتر خواهد شد .

این گونه عزاداری ها مختّص به مجالس رسمی و گرد هم آمدن ها نبود بلکه امام سجاد(ع) از هر فرصتی برای این عزاداری استفاده می کرد . آنچه در تاریخ آمده که آن حضرت با دیدن آب ، طفل کوچک و ... مدام میگریست و یاد کربلا را زنده میکرد ... .

    قسمتی از سخنرانی اربعین 89 توسط حجت الاسلام والمسلمین حاج محمد رضا دهدست

                                               روابط عمومی حسینیه امام سجاد (ع) ری

                        بسم الله الرحمن الرحیم 

   درود  خدا بر محمد و ال محمد(ص)         

  ان الحسین المصباح الهدی و السفینه النجاه

سخنران اربیعین حسینی(ع) :

هیئت امناء حسینیه امام سجاد(ع) شهرری برای سخنرانی مراسم عزاداریاربعین شهادت امام حسین علیه السلام از حجت الاسلام والمسلمین "حاج محمد رضا دهد ست "دعوت بعمل آورد .

شروع سخنرانی از ساعت 30/20 دوشنبه ، برابر با 4/11/1389 

        موضوع سخنرانی : " نقش پیام رسانی اسرای کربلا "

از عموم علاقه مندان دعوت میشود در این مراسم پر فیض حضور به هم برسانند .

                روابط عمومی موسسه فرهنگی امام سجاد(ع)ری

                                     بسم الله الرحمن الرحیم

                               اللهم صلی علی محمد و ال محمد

این متن از سایت اطلاع رسانی آیت الله میرزا جواد تبریزی(ره) کپی شده

                             امام سجاد علیه السلام

نام: على کنیه: ابوالحسن و ابومحمد القاب: زین العابدین، سید الساجدین، سجّاد، زکىّ، امین و ذوالثفنات به خاطر عبادت زیاد و سجده‏هاى طولانىِ امام زین العابدین (ع)، پینه‏اى در پیشانى‏اش بسته بود. از این رو، به وى «ذوالثفنات» لقب دادند    .

 منصب: معصوم ششم و امام چهارم شیعیان    .

 تاریخ ولادت: نیمه جمادى الثانى سال 38    .

 در مورد تاریخ ولادت آن حضرت، اختلاف است. غیر از تاریخ مزبور، مورخان روز و ماه ولادت آن حضرت را، پنجم شعبان یا نیمه جمادى الاولى یا هفتم شعبان و یا نهم شعبان ذکر کرده‏اند. در مورد سال ولادت آن حضرت نیز برخى سال 37 و برخى سال 36 هجرى را ثبت کرده‏اند    .

 امام زین العابدین (ع) دو سال پیش از شهادت امیر المؤمنین، على بن ابى‏طالب(ع) چشم به جهان گشود.

 محل تولد: مدینه مشرفه، در سرزمین حجاز (عربستان سعودى کنونى). برخى مورّخان گفته‏اند که محل تولد آن حضرت در کوفه بوده است؛ زیرا در آن هنگام، همه افراد خانواده امام على (ع) در کوفه به سر مى‏بردند.

 نسب پدرى: امام حسین بن على بن ابى‏طالب (ع).

 نام مادر: شهربانو، یا شاه زنان، دختر یزدگرد سوم، آخرین پادشاه از سلسله‏ ساسانیان در ایران که در زمان خلافت امام على (ع) (و به قولى در عصر خلافت عمر یا عثمان) به اسارت مسلمانان در آمده و با اختیار خویش، همسرىِ امام‏حسین (ع) را پذیرفت. این بانوى بزرگ در ایام نوزادى امام زین العابدین(ع) درگذشت.

 مدت امامت: از زمان شهادت پدر بزرگوارش امام حسین (ع)، در محرم سال 61 تا محرم سال 95 هجرى، به مدت 34 سال.

 تاریخ و سبب شهادت: دوازدهم (یا هیجدهم یا بیست و پنجم) محرم سال 95 (یا 94) هجرى، در سن 55 سالگى، به خاطر زهرى که ولید بن عبدالملک به آن حضرت خورانید.

 محل دفن: قبرستان بقیع، در مدینه مشرفه، در جوار قبر عمویش، امام حسن مجتبى (ع).

 هم اکنون قبور مشرفه چهار امام معصوم(ع)، امام حسن مجتبى(ع)، امام زین‏العابدین(ع)، امام محمد باقر(ع) و امام جعفر صادق(ع) در کنار هم مى‏باشد.

 همسران: فاطمه، دختر امام حسن مجتبى و چند ام ولد.

 فرزندان

 الف) پسران: 1. امام محمد باقر (ع). 2. زید شهید. 3. عبدالله باهر. 4. عمر أشرف. 5. حسین اکبر. 6. عبدالرحمن. 7. عبید الله. 8. سلیمان. 9. حسن. 10. حسین اصغر. 11. على‏اصغر. 12. محمد اصغر.

 ب) دختران: 1. خدیجه. 2. فاطمه. 3. علیّه. 4. ام کلثوم.

ادامه مطلب...

                                       بسم الله الرحمن الرحیم

                                  اللهم صلی علی محمد وال محمد

مراسم عزاداری سالار شهیدان ، حسین بن علی علیه السلام و یاران با وفایش امسال(1389) نیز مانند سالهای گذشته با شکوه هر چه بیشتر برگذار شد .

شروع مراسم با تلاوت قرآن مجید همراه بود و بعد سخنران گرامی جناب استاد سید حسین صدرالحفاظ بحث این محرم خود را در زمینه علل بوجود آمدن حادثه کربلا و نقش عالمان دینی منحرف در آن از نظر قرآن و روایات ، بیان فرمودند ، که با استقبال عمومی نیز مواجه شد .

هیئت امناء حسینیه امام سجاد(ع) ری تمام کوشش خود را مبذول داشت تا از هرگونه خرافه در عزایی امام شهیدان(ع) جلوگیری نمایید . در این رابطه با مداحان اهلبیت(ع) هم صحبت شد تا از خواندن هر شعر و مطلبی که درشأن اهلبیت(ع) نیست یا غلّو بوده و یا واقعیت خارجی ندارد خودداری نمایند .

در این حسینیه از لخت شدن عزاداران جلوگیری شد و بیشتر هدف از این مراسم را شناساندن سیره و راه و هدف امام حسین علیه السلام قرارمی داد .

در شب پایانی هم به هر یک از عزاداران یک جلد کتاب(گوهرهای تابناک) که شامل 360 حدیث موضوعی از امامان (ع) میباشد بعنوان هدیه اهداء گردید .

در ضمن برای استفاده بیشتر خواهران از این مجالس ، یک ال سی دی 42 اینچ تهیه و با فیلمبرداری همزمان وپخش در طبقه خواهران، امکان استفاده بیشتر ایشان فراهم شد .

                             روابط عمومی موسسه فرهنگی امام سجاد(ع)ری