بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم صل علی محمد و ال محمد

انتقاد از بعضی مذهبیها :

یک اصل اساسی در روابط اجتماعی اینستکه وقتی بزرگی ، صاحب منصبی ، کسی که دارای علم یا تجربه ای هست یا دلسوزی ،  قصد انتقال علم یا تجربه خود را به دیگری مینماید ، قبلا نسبت به درستی علم خود به یقین رسیده و آنرا در زندگی جاری نموده ، تجربه کرده ، خوب یا بد بودن آن را فهمیده ، حالا میخواهد دیگران هم از آن علم و تجربه خوب یهرمند شوند .

در نتیجه ، بستگان ، دوستان و... را نسبت به بهرمند شدن از آن علم و تجربه خوب توصیه مینماید ، دیگران هم با توجه به شناخت و اعتمادی که به شخص عالم یا با تجربه دارند ، توصیه او را میپذیرند و به آن عمل مینمایند . 

این یک رفتار خوب اجتماعیست که در بین همه مردم جهان صورت میپذیرد .

این رفتار خوب اجتماعی با توجه به فطرت انسان که خدا جوست و تمایل دارد که بسوی تعالی سیر نماید در بین مذهبی ها بیشتر دیده میشود .

یک عالم ربانی ، مفسر قرآن ، مرجع تقلید و ... وقتی توصیه به فراگیری تعالیم قرآن و احادیث حضرت پیامبر(ص) و  نیز حضرات معصومین (ع) مینماید ، قبلا خود آنها را فرا گرفته و در زندگی خود به آن تعالیم ، " جدّا " عمل نموده و سعادت نوع بشر را در پیروی عالمانه از آن میداند .

یک عالم دین وقتی حدیثی از حضرت علی(ع) نقل مینماید ، یقین دارد که قبلا ، خود آنحضرت به مفاد آن حدیث عمل نموده ، بعد توصیه به انجام آنرا به دیگران کرده ، شخص عالم هم ابتداء نسب به آن حدیث عامل شده بعد دیگران را به انجامش توصیه مینماید .

همچنین یک مرجع تقلید وقتی قرآن بدست میگیرد و توصیه به عمل نمودن به تعالیم آن میکند ، میداند که حضرت محمد(ص) و ائمه (ع) همگی عامل به قرآن بوده اند ، خود نیز عامل میشود و بعد توصیه عمل به دستورات قرآن را به دیگران میدهد .

امّا بعضی وقتها ، بعضی مذهبی ها اینگونه عمل نمیکنند ، مخصوصا در سطوح عوام جامعه ! خانواده مذهبی هست ، شخص مذهبی ، توصیه به غیبت نکردن میکند ولی هر وقت میل کند خود غیبت مینماید .

همچنین است در مورد دیگر موضوعات دینی .

اینکه شخصی بطور سلیقه ای به دستورات دینی عمل نماید ، یک درد است ، امّا درد دیگر اینستکه بعضی ها آیات و روایت را برای داشتن ثواب به دیگران نقل کنند ولی اصلا به ظاهر آن آیه یا روایت هم توجه نکنند .

مثلا شب میلاد پیامبر(ص) و یا شهادت حضرت زهرا(س) است . شخص کتاب حدیث را باز میکند یک روایت از پیامبر(ص) یا حضرت زهرا(س) را مینویسد و برای بهرمند شدن از ثوابش ، آنرا برای دوستان و آشنایان پیامک کرده ، ارسال مینماید و فکر میکند از ثواب زیادی بهرمند شده در حالی که بهره کمی برده ، مزد واقعی را کسی میگیرد که به آن حدیث عامل باشد.

در روابط اجتماعی بعضی مذهبی ها نیز موضوع به همین شکل است ؛

در یک محله شخصی ( هر چند بد سابقه ) به جرمی متهم میشود ، هنوز جرم او در دادگاه ثابت نشده ، آن شخص مطرود میشود ، وقتی به مسجد میرود ، بعضی ها از او فاصله میگیرند! و غیبت کردنها شروع میشود و ... .

اگر آن شخص ، در آن محله ، دشمن نیز داشته باشد ، همان جرم ثابت نشده در دادگاه ، توسط آن دشمن ، میشود وسیله تخریبش !!!

عجیبتر آنکه بعضی از ما مسلمانان هم با یک شور و علاقه ای به این موضوعات توجه میکنیم و امر به معروف و نهی از منکر از یادمان میرود .

امر به معروف و نهی از منکر شدن را فقط مخصوص دیگران میدانیم !!!

که یاد آور شویم اینها اتهام است و هنوز در هیچ دادگاهی ثابت نشده ،

که شاید ، اشتباه شده باشد

که شاید ، تهمت باشد و .... .

و باز عجیبتر اینکه ، ما خود قاضی میشویم و حکم صادر میکنیم

اصلا توجه نمیکنیم اگر این شخص ،مجرم نیز باشد،دادگاه به جرمش رسیدگی کرده و مجازاتش مینماید .

حواسمان نیست ، در این موضوعات ما مذهبی ها امتحان شده ایم ، که چگونه با یک چنین مسئله ای برخورد کرده ایم ؟

 آیا از فرامین قرآن و راهنماییهای معصومین(ع) پیروی کرده ایم ؟ یا فقط اسما مسلمانیم ؟ !!!

چقدر بجاست ، بعضی از ما مذهبی ها کمی دقیقتر به اینگونه مسائل توجه نمایم که ؛

" آن آیه از قرآن و یا حدیث از معصومین(ع) را که به دیگران سفارش میکنیم ، ابتداء خود به آن عمل نمایم و همچنین سعی کنیم اصل دین را بفهمیم و  آنرا در جامعه پیاده کنیم "

و متوجه باشیم ، همه تعالیم آسمانی قرآن و فرمایشات حضرات معصومین(ع) عین نور است و زیبایی ، آنچه که گاه زشتیش پدیدار میشود ، یا عمل نکردن به آن دستورات است یا بد عمل کردن به آن .

                                                            مواظب باشیم

             و بدانیم :  بهشت را به بهاء بدهند ، به بهانه ندهند

                                                                         رضا طاهرنژاد جوزم   

                                                     موسسه فرهنگی-مذهبی امام سجاد(ع)ری