بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم صل علی محمد و ال محمد

برنامه های کودک سیما و حرکات موزون !

دهه شصتیها یادشون هست ، وقتی برنامه کودک و نوجوان سیما (فرق نمیکرد شبکه یک یا دو) شروع میشد ، همه حتی بعضی وقتها بزرگترها جلوی تلوزیون مینشستند . مجری برنامه اگر از نمای دور نشانش میدادند پشت یک میز نشسته بود و اگر از نمای نزدیک نشانش میدادند تقریبا تمام تصویر تلوزیون رو پر میکرد بعد ازذکر نام خدا و احوال پرسی با لبهای خندانش ، همانطور که نشسته بود شروع میکرد به گفتن نکات اخلاقی و آن مطالب و نکاتی که کودکان باید یادبگیرند  ، بچه ها هم خوب گوش میکردند ،                        لابلای این آموزش زبانی ، چند کارتون(انیمیشن) و یا برنامه عروسکی هم پخش میکردند درپایان هم نقاشی های ارسالی کودکان نمایش داده میشد وبرنامه با خدا حافظی مجری پایان می پذیرفت و بچه ها هم میرفتند دنبال کارهای خودشون ، یا بازی یا انجام تکالیف درحالی که چند نکته اخلاقی هم یاد گرفته بودند .

امّا کم کم ماهوارها آمدند ، با آمدن شبکه های ماهواره ای برنامه های کودک سیما مانند خیلی از برنامه های دیگر تلوزیون مثل انواع مسابقات علمی و تفریحی اصالت خودشان را از دست دادند و به جای اینکه ضمن حفظ ارزشها به این برنامه ها توجه بیشتر و کارشناسانه تری بشود ، شروع به کپی برداری از برنامه های کودکی شد که از ماهواره ها پخش میگردید ! .

 دیگر توجه به این نکته نشد که فرهنگ اون کشورها با فرهنگ ایرانی اسلامی ما همخوانی ندارد ، برای آنها انجام دادن و یا ندادن خیلی اعمال و رفتار و گفتار مهم نیست ولی برای ما " مهم هست"

کم کم آقا یا خانم مجری که در پشت میز داخل استدیو می نشست و نکات اخلاقی پسندیده را با لبخدهای زیبای خود به کودکان که (آماده فراگیری هستند) انتقال می داد از پشت آن میز بلند شد و آن میز را بدور انداخت ، دکور برنامه ، کم کم بطور کامل عوض شد و لباس آن مجریان نیز عوض شد . عموها یکی یکی آمدند و سلام کردند نه آنگونه که قبلا آقای مجری سلام میکرد بلکه این سلام با حرکات موزون همراه بود و بچه ها دیگر در خانه کنار والدین نبودند و نکات اخلاقی نمی آموختند

                               بلکه همراه والدین کنار عموها " جیغ و دست و هورا " فرا میگرفتند و.... ، وخاله ها هم آمدند امّا چون آنها نمیتوانستند در پشت تصویر تلوزیون مانند عموها بخوانند و حرکات موزون انجام بدهند همراه با عروسکهاآمدند تا آن عروسکها بخوانند و آن حرکات را انجام بدهند و " جیغ و دست و هورا " همچنان آموزش داده میشود و اگر نکته اخلاقی هم گفته میشود در لابلای آن " جیغ و دست و هورا " از یاد میرود .    

وبه تازگی عموها سراغ بزرگترها هم رفته و با آنها نیز " جیغ و دست و هوار " کار میکنند . راستی ما به کجا میرویم ؟ چرا کورکورانه کوپی برداری میکنیم ؟ آیا نمیشود ما الگوی درست دیگران باشیم ؟ آیا نمیشود بصورت دیگری اوقات فراغت فرزندانمان را پر کنیم ؟

شاید از بزرگانی مانند " ایرج طهماسب " تهیه کننده برنامه کلاه قرمزی بشود در این زمینه کمک گرفت .                                              

او خود زمانی مجری برنامه کودک بود و هیچگاه دیده نشد حرکات موزون (ناموزون) از خود نشان دهد . وثابت کرد میشود بچه ها را خنداند و سرگرم نمود بدون آنکه .... .

زشتی کارآنجا مشخص میشود که تمام برنامه های کودک استانی نیز با " جیغ و دست و هورا " و حرکات موزون اداره میشود .

خوبست گروه کودک سیما در زمینه برنامه های کودک و نوجوان شبکه های تلوزیون بازنگری اساسی نماید . با کمی تفکر و کار کارشناسانه میشود برنامه های کودک و نوجوان را بصورت دیگری نیز اداره کرد .

 به امید روزی که سیمای کشورمان در زمینه تهیه و تولید برنامه های کودک ، الگوی کشورهای دیگر باشد .

                                                     رضا طاهرنژاد جوزم