بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم صلی علی محمد و ال محمد(ص)
تهمت :
از گناهان کبیره در اسلام تهمت است، و معنای آن این است که عیبی را به کسی نسبت دهد که آن عیب را نداشته باشد ، بلکه اگرعیب هم نباشد ولی او راضی به آن نسبت نباشد باز تهمت و حرام است ، و اگر راضی باشد گرچه تهمت نیست ولی دروغ و حرام است نظیر تملّقها و تعریفهای بیجا، و قرآن شریف تهمت را در حدّ کفرمداند:
((اِنَّما یَفتَرِی الکَذِبَ الَّذینَ لا یُؤمِنُون بِاِیاتِ الله))
((تنها کسانی دروغ پردازی میکنند که به آیات خدا ایمان ندارند)).سوره نحل آیه 105
تهمت اقسام و مراتبی دارد :
الف- تهمت بر خدا و پیامبران و اوصیای گرامی صلوات الله علیهم اجمعین و قرآن شریف این قسم افترا و تهمت را بالاترین ظلمها میداند :
(( وَ مَن اَظلَمُ مِمَّنِ افتَری عَلَی اللهِ الکَذِب))
((و چه کسی ستمگرتر از آن کس که به خدا دروغ می بندد؟)). سوره صف آیه7
ب – افترای زنا به زنها و مردان پاکدامن که این افترا و تهمت علاوه بر گناه بزرگی که دارد اگرمنجر به دادگاه شود ، حاکم اسلامی باید او را حدّ قذف که هشتاد تازیانه است بزند .
ج- افترای و تهمت به افرادی که تهمت به آنان موجب تضعیف دین می شود نظیر تهمت به علما و افرادی که وابسته به دین میباشند که گناه این قسم تهمت مضاعف و نظیرافترا به خدا و پیامبر وائمه طاهرین است .
د-افترا و تهمت به افراد معمولی، که این قسم تهمت گرچه گناه مضاعف ندارد ولی در روایات آمده است که در قیامت آن تهمت زننده را بر روی چرکها و خونها نگاه میدارند تا مردم از حساب فارغ شوند سپس او را به جهنم میبرند .
حضرت آیت الله العظمی مظاهری مدّظلّه
.jpg)
.jpg)
